Barbro Melgert: doet onderzoek naar verschillende soorten longziekten in muizen
‘’Wij kijken met name naar het immuunsysteem in de longen. Hierbij proberen we zo min mogelijk proefdieren te gebruiken door middel van het gebruikenvan vervangende modellen die bepaalde onderdelen van longziekten kunnen nabootsen. Maar, de interactie met het afweersysteem is best ingewikkeld, omdat het immuunsysteem niet op één plek in het lichaam zit, maar eigenlijk overal. Dat aspect ontbreekt eigenlijk nog in onze vervangende modellen. Om medicatie goed te kunnen testen en de interactie tussen de longcellen en de immuuncellen te begrijpen, heb je soms wel het hele systeem nodig, en dus een proefdier.
In ons onderzoek gebruiken we proefdieren op twee manieren. Voor sommige vraagstellingen hebben we het gehele dier nodig, als we bijvoorbeeld de ziekte in het geheel willen bekijken, zoals astma veroorzaken in een proefdier. Hierbij kijken we dan naar welke mechanismen belangrijk zijn in het ontwikkelen van de ziekte, omdat dit kan leiden tot nieuwe geneesmiddelen. Vaak hebben we voor vraagstellingen niet het hele dier nodig, dan kunnen we organoïden , plakjes weefsel, of losse cellen gebruiken om op te testen. Hiermee kunnen we heel veel verschillende omstandigheden in één keer testen met één proefdier, in plaats van dat voor elke studie meer proefdieren nodig zijn.
Op deze manier proberen we dus het aantal dieren dat nodig is voor onderzoek zoveel mogelijk te verminderen. Daarnaast gebruiken we ook longweefsel van patiënten uit het ziekenhuis, die toestaan dat wij hun weefsel gebruiken voor experimenten. Ook proberen we het zo comfortabel mogelijk te maken voor de proefdieren, in het kader van verfijning. Denk hierbij aan extra kooiverrijking, en dieren samen in een kooi huisvesten (afhankelijk van het geslacht). Maar, aan het eind van de rit, als je allerlei dingen hebt getest en een geneesmiddel hebt ontwikkeld, blijft er altijd nog een laatste stapje. En daarbij wordt gekeken wat er in een heel dier gebeurt met de ziekte.’’